On je počeo da se gradi na 1255.-om kilometru toka Dunava. Novi Sad se u spisima prvi put spominje 1694. godine, samo dve godine nakon početka gradnje Petrovaradinske tvrđave. Bez obzira na ovako relativno kratku istoriju samog grada, ovaj prostor ima veoma dugu i zanimljivu prošlost, koja obuhvata brojne narode i kulture. Na ovom mestu gde se približavaju i sastaju tri reke, Dunav, Tisa i Sava, sučeljavale su se kulture Istoka i Zapada, pravoslavlje, katoličanstvo i islam, i samim tim su ovde utočište našle brojne etničke i verske grupe. Ovaj prostor su naseljavali i posećivali brojni narodi. Pored Rimljana tu su bili i Gepidi, Huni, Avari, Sloveni, Germani, Mađari, Vizantijci i Turci. Prvu tvrđavu na petrovaradinskoj steni su podigli Rimljani. Ovu tvrđavu su obnovili Mađari, a dalju brigu o njoj su preuzeli Turci. U 17. veku, nakon proterivanja Turaka, Austrougarski vladari su počeli gradnju mostobrana na levoj, močvarnoj strani Dunava, naspram tvrđave. Oko ovog fortifikacijskog objekta je nastalo naselje trgovaca, zanatlija i vojnika. Ovo naselje je prvo nazvano Racko (Srpsko) selo, dok je kasnije nosilo naziv Petrovaradinski šanac. Nakon ratova početkom 18. veka, kada je došlo do povećanja naselja, građani željni slobode su uspeli, uz finansijski otkup od 80.000 forinti, da od carice Marije Terezije izdejstvuju status slobodnog kraljevskog grada, pod imenom Novi Sad. Tako Novi Sad nosi status grada od 1. februara 1748. godine.